Sabah işyerini açar açmaz bazen bizi ziyaret eden Afganistanlı 7-8 yaşlarındaki Yasin geldi. Yasin bugün sen okula başlamadın mı, dedim. Yasin de kaydım silinmiş, dedi. Annen baban okulun müdürü ile görüştü mü, dedim. Babam hayvan çiftliğinde çalışıyor, dedi. Sen okulu seviyor musun, dedim. Çok seviyorum; hatta evde çantam bile var, dedi.
Sabah okula götürdüğüm birinci sınıfa başlayan oğlum Yusuf Musab ve dördüncü sınıfa geçen Halil Muaz aklıma geldi. Daha bir çocuk olan Yasin için üzüldüm; çocuklarımın ise okula başlayabildikleri için ne kadar da şanslı olduklarını düşündüm. Onlar da şu an dünyada okula başlayamayan çocuklar arasında olabilirdi.
Anne babasını, yaşadığı vatanını bir çocuk seçebilir miydi?
Çocukları, vatanından, evinden barkından eden onları kendi öz toprağından göç etmeye zorlayan zalimler kime hesap verecekti?
Çocukları başka ülkelerde yaşam mücadelesine zorlayan, onların kendi ülkelerinde barınmasını engelleyen dış güçlerin hesabı kolay olur muydu?
Filistinli, Afganlı, Suriyeli, Ukraynalı çocukları kendi öz vatanından uzaklara göç etmesine neden olanlar, her türlü haklarını elinden alanlar huzur bulabilirler mi, dünya onlara güler yüzünü gösterir mi?
Filistinli çocukların eğitim yuvalarını yerle bir eden vicdansızlar için “zalimler için yaşasın cehennem” demek yerinde olsa gerek.
Sekiz yaşındaki Diyarbakırlı Narin’in okuma hakkını, yaşama hakkını elinden alana ne demeli?
Narin’in arkadaşları bugün okula başladı; peki, Narin’i sırasından kim çekip aldı, onu okul arkadaşlarından kimler kopardı?
Çocuklar dünyanın cenneti, cennet kokulusu değil mi?
Çocuklar kirlenmiş, can çekişen dünyanın neşesi değil mi?
İçi dışı özü sözü bir olan çocuklar, insan neslinin son kalesi değil mi?
Çocuklar, gözümüzün nuru, geleceğimizin teminatı, geniş rızka kavuşmamızın ve dualarımızın kabul sebebi değil mi?
Dünyada en misafirperver ülkesi, hiç şüphesiz Türkiye’dir. Ülkemizin elinden gelenin fazlasını mülteciler için yaptığını düşünenlerdenim. Rabbim ülkemizin çocuklarını, kendi öz vatanında kendi eğitim yuvalarında bir güneş gibi dünyanın üzerine doğmayı nasip etsin.
Rabbimiz çeşitli nedenlerden dolayı okula gidemeyen çocukların yar ve yardımcısı olsun. Bir an önce kendi öz vatanlarında eğitim yuvalarıyla buluştursun.
Behçet NECATİGİL’ in şiiriyle bütün dünya çocuklarına güzel bir gelecek temenni edelim. En güzel yarınlar bütün dünya çocuklarının olsun. Özellikle güzel ülkemizin çok kıymetli çocuklarının olsun. 2024-2025 Eğitim ve Öğretim yılı çocuklarımıza ve ülkemize hayırlı olsun.
Bütün çocuklar
Yokluk bilmesinler
Et, şeker, süt bulsunlar
Giyimli, tok ve rahat
Gitsinler okullara
Sınıflarını geçsinler.
Büyükler biraz daha yorulsun
Onlar da büyüsünler
Onlar da mesut olsunlar
Geçti, kaç savaş ezikliği
Çocukları düşünsünler
Çocuklar iyi gün görsünler.
ALİ ALTAYLI
